Tanto-sztylet japoński o długości, jedno lub obosiecznego ostrza, wynoszącej pomiędzy 15 a 30 centymetrów. Głownia przeznaczona była przede wszystkim do pchnięć, lecz można nią było także z powodzeniem ciąć. W zależności od rodzaju mógł być noszony jako shōtō w daisho, zastępując wakizashi lub też jako samodzielny oręż, często ukrywany w fałdach obszernych szat zarówno przez mężczyzn jak i kobiety. Istniało wiele rodzajów i odmian tej broni, od niewielkich noży używanych jako broń (często tzw. "broń ostatniej szansy") przez upoważnione do tego kobiety, poprzez noże do rytualnego samobójstwa (seppuku) na ciężkich odmianach służących do przebijania zbroi (yoroi), zwanych yoroi doshi, kończąc.
Zabiera 15 punktów życia od uderzenia
Nobi:145